Kılıçdaroğlu Türkiye’de para olduğunu ama meselenin bu paranın nasıl kullanıldığı olduğunu söylüyor. Türkiye’de para olduğu konusunda haklı olabilir. Bu üstelik istenir bir durumdur. Para yapabilen bir ülke olmasının Türkiye için önemini telaffuz etmeye gerek yok. Bir yandan da tabi sürekli ekonomik problemleri dile getiren bir CHP var. Demek ki kısa zamanlar içerisinde Türkiye’de para hem oluyor hem olmuyor.
Burada dikkat edilmesi gereken durum önemli. Bu da “para dağıtma” meselesi. Sığ bir popülizmin anlattıklarından olarak “para dağıtımı” yöntemi ile ekonomik problemleri aşmayı istemek ve beklemenin ne kadar sığ bir seçenek olduğunu günlük düzeyde bile olsa siyaset ile ilgili olanların bilebileceği bir gerçek. Kılıçdaroğlu parayı dağıtarak nasıl bir “ilerleme” kaydedeceğini zannediyor acaba? Bir de tabi sosyalist popülist politikaların, karşılığı olmayan paraları dağıtma siyaseti vardır ki bu muhtemelen en kötü “para dağıtma” durumlarındandır. En kötüsü de denebilir mi?
Peki seçmen veya siyaset ile ilgilenenler bu tip bir yönteme acaba ne kadar itibar ediyorlardır? Kökten popülist sosyalizm veya biraz da olsa sosyal demokrat olarak kendini ifade edenler bunun bir çözüm olduğunu söylemekten mutsuzluk duymazlar. Yanlış yaptıklarının da farkına varmadan uzun süre devam edebilirler. Bu politikanın yarattığı krizlere gelince de zaten suçlanacak her zaman için bellidir: Kapitalizm ve kapitalistlerin para kazanma hırsı.
Seçime doğru gittikçe eğer bu “para dağıtma” siyaseti güç kazanırsa bundan herkesin kaybedeceğini söylemek durumundayız. Birilerinin kaybetmesini isteyen bir ekonomi görüşüyle CHP bundan en azından bu bölümlük rahatsızlık duymayabilir. Kaybedenin olduğu ekonomi fikri köktenci fikirlerinde kendisini zaten var ediyor. Parayı dağıtan aracı olarak da kendisinin kazananlardan olduğunu varsayıyor olabilir CHP. Bu dağıtım kanallarında kendisine bir ekonomik gelecek bekleyenlerin siyaseti de kendi ilginçliğini içinde barındırıyor.
Para dağıtmayan siyaset Türkiye’de kaybeden olunca işler de hiç istenmeyen yönlere kayıyor. Fiili siyasetten beklentiler kendilerini süreklileştiriyorlar. Siyaset sayesinde daha iyi yaşamak kendisini “para dağıtmak”la gösterince parayı “üretmek”de herhalde sürekli bir ötelenme yaşıyor. Yine de şunu biliyoruz ki popülist siyasetçinin karşısında gerçekten “para yapanlar” var. Onların çabaları ve becerileri siyasetçilerin sloganlarından her zaman büyük oldukça popülist felaketlerden o kadar uzak olmayı da bekleyebiliriz.
Comments